Surviving South Africa

Ik zal proberen weer een stukje te schrijven over mijn leven hier in Zuid Afrika. Best lastig om een verhaal te schrijven in een blog, want we maken hier erg veel mee! Ik heb inmiddels wel het gevoel dat ik steeds meer een eigen leventje hier opbouw. Het is heerlijk om hier te zijn, om de kinderen steeds beter te leren kennen. Het blijft iedere dag opnieuw een uitdaging om de juiste manier te vinden hoe met ze om te gaan. Het gedrag is soms zo onhandelbaar, dat het steeds maar weer opnieuw zoeken blijft. Vorige week tijdens het schoolrijden stond Noxolo, het boefje van het Goeie Hoop huis, al langs de rotonde te wachten zonder haar schooltas en zonder schooljasuniform. Ze had haar blouse helemaal open en stond daar in haar blote buikje. Haar tas en jas waren aan de andere kant van de sloot neergegooid. Ik heb haar de auto in moeten tillen, ondertussen zetten de andere kinderen de boel op stelten in de auto.. Geduld krijgen en houden leer je hier wel!

Naast het omgaan met de kinderen is het ook heerlijk om te mogen genieten van de Afrikaanse cultuur, omgeving en natuur. Op het moment is het hier winter. Maar die zijn heel wat anders dan we in Nederland gewend zijn. Het weer kan hier elk moment weer omslaan. Vaak zien we zelfs de vier seizoenen op één dag. Zondag regende het pijpestelen. Wegen leken rivieren. Terwijl er maandag weer een stralend blauwe lucht was met een heerlijk zonnetje.

Naast het werk hier in het Goeie Hoop huis, hebben we ook momenten dat we vrij zijn en lekker weg kunnen gaan. Zo zijn we afgelopen zaterdagavond naar een muziekavond geweest in Kaapstad. Verschillende Afrikaanse koren brachten muziekstukken ter gehore. Erg leuk om de cultuur van Zuid Afrika te proeven door middel van muziek.

Op een avond ging ik met Jeanet naar de supermarkt hier in de buurt. Bij een kledingzaakje stond een man bij de deur, in het donker. Toen we onze boodschapjes gedaan hadden, stond hij er nog steeds. Voor de gein seinden we met het grote licht. Even later liep ik naar hem toe en gaf hem een boekje wat we in de auto hadden liggen: ‘Joseph, the savior of life’. Maandagavond liepen we even zijn winkeltje binnen. Toen hij me zag, begon hij al te smilen. Ik vroeg hem of hij mijn boekje gelezen had. Met een glimlach zei hij dat hij het boekje gelezen had en dat hij het mooi vond dat er zoveel over Jezus in stond. 

Ik hoop nu ook te gaan starten met speltherapie bij een meisje uit het Goeie Hoop huis. Het doel van speltherapie is om op spelender wijze er achter te komen wat voor pijn er achter een kind schuilt en wat voor trauma diep weggestopt zit. Het lijkt me een mooie uitdaging om daar mee te gaan beginnen. Het is zo mooi om een stukje liefde uit te mogen delen naar deze kids die het zo hard nodig hebben en verdienen, maar ook pittig wanneer ze je liefde niet willen accepteren. But; Children need love, especially when they don’t deserve it.