Daar zit je dan...

… dat heb ik de afgelopen dagen veel gedacht! Inmiddels draai ik twee weken mee op de General Ward, een algemene afdeling met uiteenlopende ziektebeelden. Op de afdeling ben ik heel hartelijk ontvangen. Ze willen hier graag dat je het naar je zin hebt. Alleen hun taaltje… Sjoe, daar is echt niets van te volgen. 

Af en toe hoor je het woord ‘obrunie’ (= blanke) dan weet je dat het over jou gaat! 

Of je ziet een moeder die langs de afdeling loopt en haar kind aantikt, naar je wijst en tegen het kind zegt: ‘look, look, there is an obrunie’! Heb je ooit blanke apen gezien? Zo voel ik me af en toe! Het kooitje ontbreekt nog! J

De afdeling bestaat uit een mannen en vrouwenzaal, seperate room voor complexere zorg of grote, stinkende wonden, en een private room voor ziekenhuispersoneel. In totaal is er ruimte voor 31 patiënten. 

De eerste dag dat ik op de afdeling kwam, lag de afdeling bijna vol. Stel je eens voor ; 14 mensen op één zaal. Van privacy is totaal geen sprake! En een handeling? Die voer je gewoon uit zonder de patiënt in te lichten of in de gaten te houden. Wanneer een patiënt pijn aan geeft en naar een zere plek grijpt, duw je de hand gewoon weg. Wanneer een patiënt zijn infuus los trekt, bindt je de patiënt gewoon met een rolletje verband aan het bed vast.

Het gebeurt ook vaak dat er maar weinig patiënten op de afdeling liggen. En wat doe je dan? Juist ja ; zitten! 

Of schoonmaken.. van bedden tot ramen en muren. En wanneer je klaar bent met schoonmaken? Als je geluk hebt mag je dan gaasjes vouwen of bolletjes cotton rollen. Als je daar mee klaar bent? Dan ga je weer zitten tot de dienst ten einde is. Hoge werkdruk?? Nee.. alleen maar een hoge zitdruk! J