Outreach!

Volop zon, een prachtig meer omringd door bergen, veel bos, midden in de rimboe, geen bereik, een houten huisje en een heerlijke bungalow. Lake Bosumtwe was onze bestemming voor een weekendje weg. Voordat we op deze plaats van bestemming aankwamen, kwamen we langs veel, heel veel armoede. Wat een contrast weer. Ik, met mijn bagage op schoot achter in een taxi op weg voor een mini vakantie, en de mensen die in krotjes moeten wonen. Toch hebben we genoten.. Lekker zwemmen, kanoën, boekje lezen, muziekje luisteren.. Heerlijk! Zo kom je wel tot rust.

 

Met m'n leuke maatjes

Lake Bosumtwe

Na dit heerlijk weekendje begon het stage leven weer. Dit keer gaan we op outreach. Dit houdt in dat we eerst ongeveer een uur wachten voordat we eindelijk op pad gaan. Wanneer het tijd is om te gaan vertrekken, wurmen we ons met z’n negenen in een bakkie en banen we ons een weg via diep rode, hobbelige zandweggetjes naar afgelegen en armoedige dorpjes. De wegen zijn slecht door de regenval (het regenseizoen is aangebroken en het regent dus geregeld) en heeft diepe sporen in het wegdek getrokken. Onderweg zien we opnieuw mensen lopen met kilo’s goederen op hun hoofd. Ook zien we kinderen met water of andere spullen op het hoofd sjouwen.  Hobbelend en bobbelend komen we aan in de dorpjes. Dit blijf ik nog steeds schokkend vinden om te zien. Naakte kindjes spelend voor het huis, kindjes die onkruid of gras wieden met grote kapmessen, huisjes die niet meer zijn dan half afgemaakte hutjes van hout, of soms kleien huisjes. Kleine kinderen die een nog kleiner broertje of zusje op hun rug tillen. Dit roept vragen bij me op zoals: waarom is er zoveel onrecht in de wereld, waarom verschilt het leven hier in Afrika zoveel van ons leven in het rijke westen? En vooral, wat is onze verantwoordelijkheid hierin?

In de dorpjes zijn we een soort consultatiebureau. Op een tafel worden etenswaren uitgestald die gekocht kunnen worden, vaccinaties worden klaar gezet en medicijnen worden ter verkoop neergelegd. Aan de boom wordt een weegschaal gehangen. Moeders komen langs om hun kindje te laten wegen, er wordt gezondheidsvoorlichting gegeven en kinderen worden gevaccineerd. Ondertussen wordt er gezongen, gedanst en in de handen geklapt door de Afrikaanse moeders, en God wordt gedankt omdat Hij zo goed is. Indrukwekkend om te zien, mensen die in mijn ogen zo weinig hebben zijn zo dankbaar. Beschamend voor mezelf omdat het zo makkelijk is om te klagen, terwijl ik eigenlijk zo rijk gezegend ben. Het was interessant en verrijkend om door op outreach te gaan een kijkje in de dorpjes te kunnen nemen.

Washroom van de village..

Weegschaal ophangen :-)

Veel, heel veel, kindjes wegen

Vandaag hebben we outreach, en daarmee ook onze stage, afgerond. Het eind van mijn periode in Ghana komt ook steeds meer in zicht. Woensdag zullen we Duayaw Nkwanta gaan verlaten en gaan we op reis naar het zuiden voordat we voet op Hollandse bodem zullen zetten. 

Ontsteek een vreugdevuur voor de afronding van onze stage.. 

... Zeg maar dag tegen die vergeelde uniformpjes :-)