Smile & Enjoy!

Waar zal ik beginnen met het beschrijven van onze onvergetelijke vakantie ervaringen?

Ik begin maar bij het begin en wil je door middel van deze blog meenemen op reis naar het noorden van Ghana.

Donderdag nacht in alle vroegte begon onze reis. Met een gammele, oude bus, waarin je hutje mutje op elkaar zat, vertrokken we richting het Noorden.

Tamale was onze eerste bestemming. Veelal verharde wegen gingen al snel over in rode, hobbelige zandweggetjes.

Hoe dichter we bij het noorden kwamen, hoe droger de omgeving werd. De nog enigszins stenen huisjes maakten plaats voor kleien hutjes met daken van stro. We zagen veel kindjes met dikke buikjes naakt op straat rondlopen. Kerken maakten plaats voor moskeeën en ook het verkeer werd steeds drukker en chaotischer. Naast vele taxi’s reden er veel scooters kriskras door het verkeer. Zelfs vrouwen met baby’s op hun rug baanden zich op de scooter een weg door het drukke verkeer.

Bij het culturele centrum van Tamale ontmoetten we drie leuke vrienden die ons graag wilden helpen om meer van het Ghanese leven te proeven. Achterop de scooter werden we mee genomen naar het echte Afrikaanse leven.

We brachten een bezoekje aan een Afrikaanse village. Onvoorstelbaar dat je met een gezinnetje kunt leven in een hutje van klei, dat al je bezittingen in een kratje passen en je gewoon slaapt op de grond.

Nadat we twee dagen in Tamale doorgebracht hadden, vervolgden we onze reis, opnieuw met een oude, gammele bus. De bestemming was het Mole National park. Deze reis was afzien! Het was midden op de dag en snikheet, we zaten tegen elkaar aan geplakt en ik kan je vertellen dat de stoeltjes geen comfortabele kussentjes hadden! ;-) De pitstop was midden in een sloppenwijk, de toilet was niet meer dan een gat in de grond.

De volgende ochtend begon al vroeg de wandelsafari. Die begon goed want we zagen al snel een olifant op een paar meter afstand. 

Maar na een uur viel de wandelsafari letterlijk in het water, want de regen kwam met bakken uit de hemel zetten. ’s Middags zijn we met een gids naar een eco village in de buurt van het Mole park geweest. Hier werd een typisch Afrikaans dansoptreden gegeven. Ook hier was ik weer onder de indruk van de bizarre leefomstandigheden van deze mensen. Al snel werden we omringd door vele kinderen, sommigen hadden alleen een onderbroekje aan of zelfs geen kleding. 

De gids die ons meenam naar deze Eco Village vertelde dat hij zelf ook voor weeskinderen zorgt in een plaatsje buurt. Hij bood ons aan om een avond in het weeshuis rond te brengen en te overnachten op een dak onder de sterrenhemel. Dit hoefden we ons geen twee keer te laten zeggen! J Nadat we nog een kano safari en een jeepsafari gedaan hebben, werden we door de gids opgehaald en gebracht naar het weeshuis.

Toen we hier aankwamen, ontdekten we al snel dat het niet meer was dan een armoedige bende, midden in een sloppenwijk. We werden van harte welkom geheten door de kinderen van het weeshuis. Na een Afrikaanse maaltijd, werden er typische dansen opgevoerd om ons welkom te heten in hun village. Toen was het tijd om ons bed op te zoeken. We baanden ons een weg door slapende mensen midden op straat, op weg naar een krotje met een plat dak waar een matras lag onder een klamboe-tent gemaakt van drie houten stokken. Via een boomstam met  kleine treden klommen we bepakt en bezakt het dak op. Van een toilet was geen sprake, die hebben we zelf gecreëerd op de hoek van het platte dak. ;-) Een wekker hoefden we niet te zetten want om 4 uur werden we gewekt door loeiende moskeeën. Back to the basic en een geweldige ervaring!

De laatste dagen van onze vakantie brachten we opnieuw door in Tamale. We hebben ons geen moment hoeven te vervelen, want vanuit Tamele hebben we nog leuke uitstapjes gemaakt. Zo zijn we naar een krokodillenpark geweest waar je op een krokodil kon zitten, en zijn we naar de grens van Burkino Faso gelopen.

Op de grens van Ghana - Burkino Faso

Op de laatste dag liet één van de vrienden ons een project voor weeskinderen zien. Achterop de scooter scheurden we over verharde en onverharde wegen naar het project, wat midden in een armoedige village staat. Voordat we het project bezochten, moesten we de chief van de village begroeten. Dit betekende: schoenen uit, naar zijn bed lopen en door de hurken, als teken van respect.

Helaas komt aan alles een eind, zo ook aan onze vakantie. Thuis wachtte ons een warm welkom ; geen stroom, kakkerlakken, spinnen en salamanders in overvloed. Welkom thuis! :-)